
اواخر ماه گذشته، دولت ترامپ «پیروزی در رقابت هوش مصنوعی: طرح اقدام هوش مصنوعی آمریکا» را منتشر کرد که در آن جزئیات تلاشها برای تسریع نوآوری، ساخت زیرساختهای هوش مصنوعی و تقویت دیپلماسی و امنیت بینالمللی در قالب ۹۰ تغییر سیاست شرح داده شده است.
یکی از تمرکزهای کلیدی «ترویج گسترش سریع» مراکز داده است، که ساختمانهای بزرگ و مستقلی هستند که سیستمهای فنی را در خود جای دادهاند و از حجم کار هوش مصنوعی پشتیبانی میکنند.
مراکز داده - که معمولاً به اندازه یک فروشگاه والمارت هستند - در حال حاضر به سرعت در سراسر کشور در حال گسترش هستند. ویرجینیا، که به عنوان "پایتخت مراکز داده ایالات متحده" شناخته میشود، گزارش میدهد که 35 درصد از کل مراکز داده "فوق مقیاس" شناخته شده در سراسر جهان را در خود جای داده است.
اگر منطقهبندی محلی اجازه دهد، این سازهها میتوانند به جوامع بیشتری، از جمله نزدیک مدارس، نفوذ کنند.

اما با این موارد، نگرانیهایی هم به وجود میآید. این مراکز، و همچنین هوش مصنوعی به طور کلی، مقادیر زیادی انرژی مصرف میکنند و مقدار زیادی گرما تولید میکنند. اکثر این مراکز با بتن ساخته شدهاند که میزان بالایی کربن منتشر میکند. این مراکز همچنین به مقادیر زیادی آب آشامیدنی نیاز دارند که به گفته جوزف کاروالکو، رئیس گروه کاری فناوری و اخلاق دانشگاه ییل، میتواند منجر به تخلیه مخازن محلی شود. این مراکز که به طور متوسط ۱۰۰۰۰۰ فوت مربع مساحت دارند، به لطف اندازه و خطوط برق همراهشان، حضور فیزیکی چشمگیری ایجاد میکنند.

به همین دلایل، برخی از جوامع در تلاشند تا تجاوز به مراکز داده را محدود کنند. شهرستان لوئیزا، ویرجینیا، اخیراً به دلیل مخالفت با طرح پیشنهادی مرکز داده خدمات وب آمازون به مساحت ۷.۲ میلیون فوت مربع، تیتر خبرها شد. ساکنان نگران بودند که این طرح بر آب آشامیدنی تأثیر بگذارد، زمینهای ارزشمند روستایی را از بین ببرد و به آلودگی صوتی دامن بزند.
بریتنی کارول، ساکن لوئیزا، در مصاحبهای با ویرجینیا مرکوری گفت: «ما اجازه میدهیم یا حتی از این ایده استقبال میکنیم که یک شرکت میلیارد دلاری بیاید و آب آشامیدنی ما را دستکاری کند. به نظر من این خیلی تحقیرآمیز است.»
به گفته اندرو چین، استاد علوم کامپیوتر در دانشگاه شیکاگو، ساخت مراکز داده در کنار مدارس لزوماً مشکلاتی را که منحصر به مدارس باشد، ایجاد نمیکند.

اما مشابه شهرستان لوئیزا، این موضوع میتواند نگرانیهایی را برای کل جامعه ایجاد کند.
چین میگوید: «مصرف برق و آب افزایش یافته است؛ این عموماً یک مسئله منطقهای است.»
هم چین و هم کاروالکو انتظار دارند که این مراکز در شهرهای کوچکی مستقر شوند که ممکن است توان مقابله با معایب احتمالی یا قوانین منطقهبندی مناسب برای کاهش آنها را نداشته باشند.
کاروالکو میگوید: «به نظر من، جوامع کوچکتر به دلایل خوبی آسیبپذیرتر هستند. با توجه به اینکه تمام عمرم در شرکتها کار کردهام، شرکتها از جوامع کوچک سوءاستفاده میکنند، زیرا متوجه میشوند که عبور از آنها در مقایسه با جوامع بزرگتر آسانتر است. آنها به آنها تخفیف مالیاتی میدهند و آنها را تشویق میکنند، اما نمیتوانند محیط زیست را اصلاح کنند.»
در حالی که شرکتها این مراکز را به عنوان ایجادکننده شغل تبلیغ میکنند، در واقع ایجاد شغل حداقل است - و فرصتهای شغلی بسیار کوتاهمدت هستند. طبق گزارشی از مرکز بیل لین دانشگاه استنفورد برای غرب آمریکا، ادعای ایجاد شغل میتواند مشکوک باشد و به موقعیتهایی مانند فینیکس و یک شهرستان کوچک در اورگان اشاره میکند، جایی که برخی از مقامات پس از دادن میلیونها تخفیف مالیاتی به شرکتهای بزرگ فناوری، با احضاریههایی مواجه شدند.
چین میگوید: «مشکل مراکز داده این است که آنها یک مزیت غیرمحلی دارند. معمولاً با یک کارخانه، شما در جامعه شغل و سرمایهگذاری ایجاد میکنید. اما این به هوش مصنوعی و محاسبات در خدمت مردم دوردست است. و من فکر میکنم برخی از جوامع تصمیم خواهند گرفت که دیگر از آن خسته شدهاند.»